ถึงมิตรรักนักอ่าน

     สมุทรสงครามหรือเมืองแม่กลอง ไม่ได้เป็นปริมณฑล แต่เป็นบ้านนอกจังหวัดแรก อยู่ห่างจากกรุงเทพฯ แค่ 70  กว่ากิโลฯ มีพื้นที่จังหวัดน้อยที่สุดในประเทศไทย เป็นเมืองที่คนขับรถผ่านเพื่อล่องลงสู่ภาคใต้ โดยที่ใครหลายๆ คนยังไม่รู้จัก

     คนเมืองนี้เรียกตัวเองว่าชาวแม่กลอง เราภูมิใจในความเล็กจิ๋วของเมืองนี้ แม้แทบมองหาไม่เห็นในแผนที่ประเทศไทย แต่เรามีตัวตน

     ท่ามกลางการเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วของโลกใบนี้ ชาวแม่กลองยังคงก้มหน้าทำมาหากินตามวิถีธรรมชาติ ทำสวนผลไม้ ทำประมงชายฝั่ง ทำนาเกลือ ทำน้ำตาลมะพร้าว ทำกะ ทำปลาเค็ม ฯลฯ ทำทุกอย่างที่กินได้ และกินทุกอย่างที่เราทำได้

     เมืองเรามี 3 น้ำ น้ำจืด น้ำกร่อย น้ำเค็ม เรามีน้ำขึ้นน้ำลงวันละ 2 รอบ มีแม่น้ำลำคลองลำประโดงรวม 365 สาย มีการทำสวนยกร่องเพื่อให้น้ำไหลเข้าสวนได้ทั่วถึง

     แม้ว่าเมืองแม่กลองจะเล็กจิ๋ว จนอาจมองไม่เห็นในแผนที่ประเทศไทย แต่คนแม่กลองก็พร้อมจะผลิตอาหารในพื้นที่เล็กๆ นี้ เพื่อส่งมอบให้คนไทยได้ลิ้มชิมของดี ด้วยความภูมิใจ ด้วยความรักในวิถีแม่กลอง

อ่านเอาเรื่อง

บันทึก blog

ฅนแม่กลอง

กินอย่างแม่กลอง

ทัศนาจร

บันทึก blog
ปฏิทินประจำปี 2564 “เล่าเรื่องเมืองยั่งยืน”

ภาพ ภัทรพร อภิชิต

เรื่อง ภัทรพร อภิชิต

เดอะมนต์รักแม่กลองได้ชักชวนชุมชนและผู้ประกอบการ 10 รายซึ่งเป็นตัวแทนขององค์ประกอบอันหลากหลายในความเป็นเมืองสมุทรสงคราม ที่มีแง่มุมความมุ่งหมายไปในเชิงการเป็นอยู่อย่างยั่งยืน ให้มาร่วมกันทำการทดลองและถอดบทเรียนว่าเราจะใช้วิธีการสร้างสรรค์เรื่องเล่า (Storytelling) มาเป็นเครื่องมือในการสร้างความเข้มแข็งและพัฒนาเศรษฐกิจจากฐานรากได้จริงหรือไม่? และได้อย่างไร? ภายใต้แนวคิด “การขับเคลื่อนวิถีบ้านสวนกึ่งทะเลที่สอดคล้องสัมพันธ์บนฐานทรัพยากรธรรมชาติยั่งยืน” ผลงานการเล่าเรื่องชิ้นแรกที่เปิดตัวสู่สาธารณะแล้วก็คือ ปฏิทินประจำปี 2564 "เล่าเรื่องเมืองยั่งยืน" นั่นเองค่ะ เราเชื่อว่าความยั่งยืนนั้นเชื่อมโยงกับกาลเวลาอย่างไม่ต้องสงสัย คือมีความสืบเนื่องจากอดีตที่เป็นมา มีปัจจุบัน และมีการส่งต่อไปถึงอนาคตได้ ยั่งยืนไม่ใช่เรื่องของวันนี้ แต่เป็นเมื่อวาน และจะเป็นพรุ่งนี้ที่ยังมาไม่ถึงด้วย ปฏิทินแห่งกาลเวลาจึงเป็นการเริ่มต้นเดินหน้านับหนึ่ง

อ่านต่อ

วีดีโอ